Kanabinole są najczęściej używanymi na świecie substancjami psychoaktywnymi.Kontakt z marihuaną miało ponad 20 procent Europejczyków .2% pali marihuanę codziennie. W większości krajów produkcja i dystrybucja są zakazane i karane.Kanabinole używane są w celu osiągnięcia objawów intoksykacji, odprężenia, euforii, zmiany poczucia czasu i zwiększenia doznań zmysłowych.

Zwiększa się również apetyt.W większych dawkach, dla osób szczególnie podatnych może dochodzić do napadów lęku (nawet o natężeniu paniki) nieraz z odczuwaniem derealizacji (odczuwaniem, że świat jest inny niż poprzednio) i depersonalizacji( odczuwaniem zmiany swojego ciała lub osobowości). Mogą też występować omamy słuchowe i wzrokowe ,nieraz z towarzyszącymi urojeniami.Stany psychotyczne choć krótkotrwałe mogą być przyczyną zagrażających życiu zachowań. Rzadko stany te wymagają interwencji  medycznej,która polega na umieszczeniu pacjenta w spokojnym otoczeniu i podawania leków przeciwlękowych. Bycie pod wpływem kanabinoli znacznie zwiększa ryzyko wypadków w ruchu drogowym.

Używanie kanabinoli związane jest z większym ryzykiem wystąpienia zaburzeń lękowych i depresyjnych,prób samobójczych oraz zaburzeń psychotycznych.

Trwają spory czy kanabinole powodują zaburzenia psychotyczne czy jedynie przyspieszają i ujawniają ukrytą predyspozycję do wystąpienia psychozy. Pewnym jest, że palenie marihuany przez osoby chore na schizofrenię przyczynia się do gorszego przebiegu tej choroby i gorszego reagowania na leki.

U znacznej części osób przewlekle używających kanabinoli obserwuje się tzw.zespół amotywacyjny, polegający na zmniejszeniu kręgu zainteresowań,zmniejszeniu aspiracji życiowych,niższym usytuowaniem w hierarchii społecznej mimo wyjściowej intelektualnej sprawności. Funkcje poznawcze, w tym sprawność intelektualna u przewlekłych palaczy marihuany są zmniejszone.

Palenie marihuany może też być przyczyną podrażnień,stanów zapalnych,a nawet nowotworów układu oddechowego,przy czym nie jest to skutek samych kanabinoli lecz substancji zawartych w inhalowanym dymie. Kanabinile uważa się za substancje o relatywnie małym potencjale uzależniającym,czego wyrazem jest stosunkowo mała liczba uzależnionych w stosunku do liczby osób mających kontakt z marihuaną. U osób uzależnionych mogą występować zespoły abstynencyjne. Zazwyczaj pojawiają się po 2-3 dniach po odstawieniu marihuany i mają łagodny przebieg. Łagodność przebiegu  wynika z tego,że kanabinole kumulują się w tkance tłuszczowej i uwalniają z niej przez wiele dni,co łagodzi objawy. Z tego też powodu nienasilone objawy zespołu abstynencyjnego mogą się utrzymywać dość długo-od kilkunastu do kilkudziesięciu dni.

Na obraz zespołu abstynencyjnego składają się: odczuwanie głodu kanabinoli i silna chęć bycia pod ich wpływem,zaburzenia lękowe i trudności odprężenia się, drażliwość, bezsenność, zaburzenia apetytu, wzmożone potliwość, przyspieszenie akcji serca, nudności, wymioty, biegunki, zmiany popędu płciowego.

Nie ma dotąd opracowanych skutecznych metod farmakoterapii uzależnienia od kanabinoli. Większość programów psychoterapeutycznych jest oparta na różnych podejściach terapeutycznych.