Leczenie zespołu jelita drażliwego

Zespół jelita drażliwego jest chorobą, którą możemy leczyć wyłącznie objawowo, ponieważ nie znamy jej przyczyn.

Terapia jest trudna i niestety nie zawsze skuteczna,choroba przebiega zwykle z okresami zaostrzeń i remisji.Zwykle nie ma możliwości całkowitego wyleczenia, jednak dzięki współpracy pacjenta z lekarzem i stosowaniu zindywidualizowanej terapii następuje znaczne zmniejszenie objawów i poprawa jakości życia.Sukces końcowy terapii w dużej mierze zależy od współpracy chorego z lekarzem. W leczeniu chorego jest bardzo ważna edukacja. Pacjent musi wiedzieć, że mimo iż choroba ma charakter przewlekły,a dolegliwości często są bardzo uciążliwe to jednak nigdy nie stanowi zagrożenia dla życia,ma charakter łagodny.Istotna jest wiedza na temat objawów oraz efektów leczenia.

Należy przeanalizować wszystkie czynniki,których wyeliminowanie może przynieść poprawę stanu chorego.Stałym elementem leczenia,szczególnie u chorych z objawami depresji i stanami  lękowymi jest psychoterapia. Pomaga ona  zrozumieć wpływ warunków życia i pracy na przebieg tej choroby,a także uczy jak unikać bądź eliminować sytuacje stresogenne. Nierzadko konieczna jest konsultacja psychiatryczne i włączenie leków przeciwdepresyjnych bądź przeciwlękowym. Osobnym zagadnieniem jest właściwy dobór diety pozwalający zminimalizować objawy choroby.

Pacjenci  z zespołem jelita drażliwego nie zawsze potrafią określić pokarmy,których spożycie nasila odczuwane  przez nich dolegliwości.Pomocą w identyfikacji szkodliwych produktów może być prowadzenie tzw.dziennika choroby,w którym notowane są spożywanie posiłki.

W zespole jelita drażliwego należy unikać: pokarmów wzdymających (warzyw strączkowych,kapusty,cebuli itp.), mocnej kawy i herbaty,alkoholu,czekolady ,słodyczy i orzechów. Nie są wskazane posiłki wysokowęglowodanowe i bogatotłuszczowe.Istotne jest również unikanie pokarmów zawierających glutaminian sodu,lub sztuczne substancje słodzące. U części chorych dodatkowo występuje nietolerancji laktozy – w diecie tej grypy pacjentów należy wykluczyć mleko i przetwory mleczne.

W zależności od tego czy w przebiegu choroby występują biegunki czy zaparcia modyfikuje się odpowiednio dietę.Pacjenci z biegunkową postacią choroby powinni unikać,razowego pieczywa, tłustych serów żółtych i topionych,tłustego mięsa, wędlin, majonezu, smalcu, czekolady, dżemów, kapusty, kalafiora, groszku,fasolki, a z owoców truskawek, malin, porzeczek, moreli, śliwki, gruszek i ananasów.

Wskazane natomiast są: chleb pszenny, kasza, ryż biały, drobne makarony, sery białe i topione niskotłuszczowe,chude mięso głównie drobiowe,masło,olej,marchewki, sałata,ziemniaki, pomidory, ogórki, kisiele, budynie, lody, galaretki, słaba herbata, słaba biała kawa, niegazowana woda mineralną oraz rozcieńczone soki. Z owoców banany,arbuzy,mus jabłkowy,owoce cytrusowe.

Pacjenci skłonni do zaparć powinni stosować dietę bogatoresztkową, wprowadzić dużą ilość błonnika.Wskazany jest dodatek do codziennej diety otrąb pszennych – do 1/2 szklanki. Wprowadzanie  otrąb powinno się rozpocząć od małej ilości np.od jednej łyżki dziennie i stopniowo zwiększać.W przeciwnym razie może dojść do przemijającego nasilenie wzdęć czy dolegliwości bólowych.

Oprócz modyfikacji diety konieczne jest zwiększenie ilości przyjmowanych płynów.Zaleca się pić minimum 1,5 litra dziennie,a optymalnie 2,5 do 3 litrów.

Duże znaczenie ma też sposób przygotowania potraw- wskazane jest gotowanie tradycyjne i na parze,pieczenie beztłuszczowe,duszenie bez dodatku tłuszczu..Nie zaleca się smażenia,tradycyjnego pieczenia,duszenie,po wcześniejszym obsmażeniu.

Poza dietą stosuje się leki zmniejszające wzdęcia,rozkurczowe,przeciwbiegunkowe i przeczyszczające, w zależności od potrzeby,a także przeciwdepresyjnych i przeciwlękowe.

Leczenie  kompleksowe objejmujące psychoterapię, właściwą dietę, przyjmowanie leków pozwala na istotne zmniejszenie objawów i poprawę komfortu życia pacjenta ,a co się z tym wiąże poprawę funkcjonowania społecznego,zawodowego i rodzinnego.